Jesteś bogatym człowiekiem?

Pewnego dnia bardzo bogaty ojciec zabrał swojego syna na wycieczkę na wieś, by pokazać mu, jak żyją biedni. Kilka dni spędzili razem z jedną rodziną na niewielkim gospodarstwie rolnym. Po powrocie do domu ojciec zapytał syna:
– Jak ci się podobała wycieczka?
– Och, bardzo, tato.
– Przekonałeś się, jak żyją biedni?
– Tak! – odpowiedział syn.
– Czego więc się nauczyłeś?

– Zobaczyłem, że my mamy jednego psa, a oni cztery. Nasz basen sięga do połowy ogrodu, a u nich płynie rzeka, w której mogą się kąpać i której końca nie widać. U nas stoją latarnie w ogrodzie, a oni oglądają gwiazdy w nocy. Nasz taras sięga do ogrodzenia, a oni widzą cały horyzont. My mamy mały kawałek ziemi do życia, a oni posiadają pola, trudne do ogarnięcia wzrokiem. My zatrudniamy służących, którzy nas obsługują, a oni służą sobie nawzajem. My kupujemy nasze jedzenie, a oni sami je sobie hodują. My postawiliśmy płoty wokół naszej posesji, by nas chroniły, oni mają przyjaciół, którzy się o nich troszczą.

Ojciec chłopca zaniemówił. Potem syn dodał: 
– Tato, dziękuję, że pokazałeś mi, co naprawdę znaczy bycie bogatym.

A dla ciebie czym jest prawdziwe bogactwo? Rzeczy, majątek, posiadłości czy raczej relacja z Bogiem, pokój z sobą samym, przyjaźń z innymi? Porównywanie się zabija zadowolenie. Zaczynamy użalać się i skupiać na tym, czego nie mamy, a co chcielibyśmy mieć.

Biblia przypomina nam: „Pobożność jest prawdziwym zyskiem dla tego, kto zadowala się tym, co posiada. Niczego na ten świat nie przynieśliśmy. Niczego także nie możemy z niego zabrać. Mając natomiast jedzenie i ubranie, bądźmy z tego zadowoleni” (1 Tm 6,6-8). 

Zadowolenie i wdzięczność to dwie podstawowe wartości Królestwa Bożego, które są niezbędne, by dobrze przeżyć każdy dzień! Choć Bóg pragnie zaspokajać nasze potrzeby, musimy uczyć się doceniać to, co mamy dzisiaj.
Zachęcam cię do podziękowania Bogu za wszystko, co już ci dał. Pamiętaj: „Jego Boska moc obdarzyła nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie Tego, który nas powołał” (2 P 1,3).