Pułapka myślenia cz. 1

Jak myślisz, czy człowiek, który przechodzi przez trudności, ciężkie doświadczenia, może w Jezusie osiągnąć pokój i radość? A może uważasz, że w twoim trudnym życiu nie ma szans na zmianę?

Po słowach Jezusa, że będzie musiał cierpieć i zostanie zabity, ale potem zmartwychwstanie, Piotr zaczął Go przekonywać, że to niemożliwe, że tak na pewno się nie stanie. Wtedy usłyszał: „Idź precz, szatanie! Jesteś dla mnie groźną pułapką. Rozumujesz po ludzku, a nie po Bożemu” (Mt 16,23). Widzisz tutaj rozróżnienie, które zrobił Jezus? Myślenie ludzkie a Boże. Jest różnica! Jaki jest ludzki sposób myślenia? Pewnie nieraz ci się wymsknęło:

• „To niemożliwe, to zbyt skomplikowane” albo:
• „W tej sytuacji nikt już nic nie zrobi”,
• „Stoję pod ścianą…”,
• „Nie widzę wyjścia…”,
• „Jestem w czarnej dziurze”. A może:
• „Dam radę”,
• „Nie potrzebuję pomocy” itp. 

A jakie jest Boże myślenie?

Czy uważasz, że pozwalając Bogu, by przemieniał twoje myślenie na Jego, będziesz jak ktoś oderwany od życia? Nie! To On jest twórcą życia. On najlepiej wie, jak ono może wyglądać, jeśli bez oporów, bez uprzedzeń w nie wejdziesz. 
Ludzkie myślenie, niezależnie jak mogłoby się wydawać racjonalne i mądre, jeśli nie jest podporządkowane Bożemu Duchowi, zaprowadzi cię w ślepą uliczkę. Czytamy: „Jakże wielkie są dzieła twoje, Panie, bardzo głębokie są myśli Twoje! Człowiek nierozumny nie zna ich, a głupi nie pojmuje tego” (Ps 92,6). „Gdyż Bóg daje mądrość, z Jego ust pochodzi poznanie i rozum” (Prz 2,6).  

„Panie, proszę dzisiaj o mądrość od Ciebie, daj mi poznanie i rozum, by zaczął pojmować to, co Ty czynisz. Przemieniaj moje myśli, by i one były dla Ciebie radością”.