Rak w kościach?

Zdarzyło ci się, użalać nad sobą, bo nie wszystko w twoim życiu wygląda tak, jak by mogło?

Może właśnie siedzisz i myślisz: „Gdybym tylko mógł wyjechać na jakieś fajne wakacje”, „Gdybym tylko miał to czy tamto…”, „Gdybym tylko wyglądał jak on czy ona”, „Gdybym miał inną pozycję” itd.

Przeczytałam niedawno mądre słowo wypowiedziane przez króla Salomona: „Spokój serca to dla ciała życie, zazdrość jest jak próchnica kości” (Prz 14,30).  W innym tłumaczeniu powiedziane jest nawet, że zazdrość jest jak „rak kości”. Czy to nie powinno nas zaalarmować? Może tego nie zauważasz, bo rozwija się niepostrzeżenie, choć nieuchronnie, w środku, głęboko w kościach. Choroba odciska jednak piętno widoczne dla innych i trudno jest wtedy być jasnym światłem, jakie Bóg chce w tobie widzieć (zob. Mt 5,16).  Dlatego tak bardzo potrzebujesz spokoju ducha, spokoju umysłu, równowagi, bezpiecznej przystani, w której poczujesz się pewnie. Bo twój Ojciec już obdarował cię wszystkim, czego potrzebujesz, by takie życie prowadzić: „Bóg, który zawsze daje w obfitości wszystko, czego nam potrzeba, dla naszego zadowolenia” (1 Tm 6,17).  

Uważasz, że w twojej skomplikowanej sytuacji Bóg zawiódł? Że daleko ci do tej obfitości? Że masz więcej potrzeb niż zaspokojenia? Bóg się nie zmienił ani Jego słowo też nie. On doskonale wie, co toczy się w tobie gdzieś głęboko, w środku, i nie pozwala ci cieszyć się życiem. Wie, jak cię uszczęśliwić i zaspokoić. Wie, z czym się zmagasz i czego ci brakuje – i najczęściej nie są to rzeczy materialne. Pozwól Mu się dotknąć i zmienić od środka. A wtedy niezależnie od okoliczności będziesz patrzeć na sytuację i na innych ludzi Jego oczyma. Bóg jest większy i potrafi wyciszyć twoje rozchwiane emocje, nadmierne oczekiwania, niezaspokojone pragnienia.

Ciesz się życiem, które masz, ze spokojnym sercem, które ufa Bogu! Tego ci życzę!