Trwajcie w wierze

Pewnego dnia do Jezusa przyszedł zrozpaczony ojciec, mówiąc:

„Mój syn… często wpada w ogień i często w wodę. Przyprowadzałem go do Twoich uczniów, ale oni nie mogli mu pomóc” (Mt 17,15-16).
Zauważ, że ani razu nie powiedział: „Może mój syn odziedziczył po mnie ten problem...” lub „Może gdybym inaczej go wychował...”. Nie, zrzucił odpowiedzialność na uczniów, którzy sami byli w procesie szkolenia. Czy często nie jest tak, że kiedy mamy kłopoty, lubimy zrzucać winę na pastora, społeczność, współmałżonka, szefa, rodzinę, nasz wygląd, status społeczny lub znajdujemy jeszcze inne wytłumaczenie? Nie potrafimy lub nie chcemy się przyznać, że sami włożyliśmy rękę w ogień czy – mimo że nie umiemy pływać – skoczyliśmy na główkę i o mało się nie utopiliśmy. Kiedy Jezus uzdrowił chłopca, Jego uczniowie pytali:
„Dlaczego my tego nie mogliśmy zrobić?” (zob. Mt 17,19).
To jakby pytać, dlaczego twoje małżeństwo się nie układa, dlaczego nadal jesteś zadłużony lub dlaczego twoje życie nie toczy się zgodnie z planem. Jezus odpowiedział:
„z powodu waszej małej wiary” (Mt 17,20).

Czasem potrzebujesz wiary, z powodu której wydasz się nieco dziwny; wiary, która nie potrzebuje aprobaty innych ludzi i nie obchodzi jej, czy do nich pasujesz, czy nie. To ten rodzaj wiary, w wyniku której Noe powiedział:
„Chociaż nigdy nie padał deszcz i nikt z mojego pokolenia w to nie wierzy, ja i tak zrobię to, co powiedział Bóg”. Dzięki temu ocalał!
Apostoł Paweł pisał: „dokonawszy wszystkiego..., stójcie” (Ef 6,13).

Na czym stać? Na fundamencie tego, co Bóg powiedział w swoim Słowie, ponieważ ostatecznie to właśnie zadziała.