Z kim przestajesz?

Wiesz, co jest piękne w życiu z Bogiem? Że w każdej chwili, niezależnie od tego, jak daleko znajdujesz się od Niego, co masz na sumieniu, jakie złe i głupie wybory za sobą, zawsze możesz do Niego przyjść. Bez strachu przed potępieniem i odrzuceniem.

Czytamy o tym, jak Mądrość zaprasza do siebie na ucztę: „Kto niedoświadczony, niech tu wejdzie! Do nierozumnego mówi: Chodźcie, uczestniczcie w mojej uczcie…” (Prz 9,4-5).  Bóg dobrze wie, do czego ciągnie nasza natura. A ona zawsze będzie działała na naszą niekorzyść, bo jest skażona grzechem od urodzenia. Po prostu nie potrafimy podejmować mądrych i dobrych wyborów, jeśli nie poddajemy jej Bożemu oczyszczeniu, odnowieniu. Nasze serce zawsze będzie pragnęło czegoś innego. Widzisz, że zło znacznie łatwiej się do nas przykleja? O ile chętniej słuchamy o tym, co złego się wydarzyło, jaka tragedia kogoś dotknęła, niż dobrych wiadomości?

Stare przysłowie mówi: „Z kim przestajesz, takim się stajesz”. Jak wiele jest w tym prawdy. Najlepiej to widać po dzieciach, kiedy wracają z przedszkola i przynoszą przede wszystkim brzydkie słowa. I nie chodzi o to, by unikać tych, którzy jak mówi Salomon: „chodzą krętymi drogami”, którzy „gardzą karceniem”, „rozsiewają oszczerstwa”, „cudzołożą”, ale z nimi nie przestawać. Pamiętasz Psalm 1? Rozpoczyna się od słów: „Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą bezbożnych ani nie stoi na drodze grzeszników, ani nie zasiada w gronie szyderców” (Ps 1,1). No dobrze, powiesz, a co, jeśli moja rodzina drwi ze mnie, z mojej wiary, jeśli w pracy mnie szykanują, bo jestem inny od reszty, bo nie chcę robić tego, co oni? 
O tym już jutro.

„Panie, dziękuję Ci, że pomimo wszystko Ty mnie kochasz i że mnie nie rezygnujesz. Chcesz mnie uczyć i kształtować. Daj mi mądrość i pokaż, jak rozmawiać z kolegami w pracy, z moją rodziną, z dziećmi. Także z tymi, którzy są mi przeciwni. Jeśli są jakieś bliskie relacje, mające na mnie zły wpływ, pokaż mi je i poprowadź w decyzjach. W imieniu Jezusa, amen”.