Zawsze wydawało mi się, że Bóg zajmuje ważne miejsce w moim życiu. Ale życie pokazało mi, że się mylę. Moja wiara opierała się na wypełnianiu różnego rodzaju praktyk religijnych takich jak chodzenie do kościoła, modlenie się różańcem, czy obchodzenie tradycyjnych świąt kościelnych. Wydawało mi się, że jestem dobrym chrześcijaninem. Starałem się też, być dobrym człowiekiem. Dobrze się uczyłem i wzorowo zachowywałem. Osiągałem sukcesy w sztuce oraz w sporcie. Patrząc z boku, mogło się wydawać, że wszystko w moim życiu było na właściwym miejscu. Jednak głęboko w sercu ukrywałem bolesną prawdę o sobie samym.
Moje życie było więzieniem samotności. Więzieniem, do którego klucz posiadali inni ludzie. Tylko oni mogli mnie z niego uwolnić. Ale tego nie zrobili. Rówieśnicy pojawiali się w nim tylko na chwilę, gdy czegoś ode mnie potrzebowali. Rodzina, choć kochająca, nie dostrzegała albo też bała się mojej tajemnicy. Moja izolacja od ludzi się pogłębiała. Kulminacyjnym momentem było pójście na studia do dużego miasta. Nikogo tam nie znałem. Czułem się samotny. Pogrążając się w depresji, chodziłem wieczorami do parku tylko po to by uciec od obcych mi ludzi, z którymi mieszkałem.
Zacząłem się zastanawiać, jaki sens ma moje życie? Czy ma ono w ogóle jakąś wartość? Rzeczy, które mogłem osiągnąć dzięki dobrej nauce, takie jak sukces, sława, czy pozycja społeczna, wydawały mi się nie być wystarczające do osiągnięcia szczęścia. Szukałem czegoś więcej. Po jakimś czasie, natrafiłem na niezwykłą historię pewnej osoby. Ona opisywała swój stosunek do Boga – Jezusa Chrystusa, jako relację bliskiej przyjaźni. Jej opis był przepełniony miłością. Pomyślałem, że takiej relacji mi trzeba!
Chcę Cię prosić, żebyś je zmienił i pokierował nim tak, jak Ty tego chcesz, a nie jak ja chcę”. Nic szczególnego się wtedy nie zdarzyło. Nie przyszedł anioł z nieba, nie miałem proroczych wizji. Patrząc jednak z perspektywy lat, dostrzegam to, że Bóg naprawdę kieruje moim życiem. Stałem się bardziej otwarty na ludzi. Posiadam wielu szczerych i oddanych przyjaciół.
Wiara przestała być dla mnie bezmyślnym wypełnianiem praktyk religijnych, a stała się przyjaźnią z Bogiem. Widzę Jego obecność w moim życiu nawet w trudnych chwilach, których nie brakuje. Postanowienie oddania steru mojego życia Bogu, jest najlepszą decyzją mojego życia!
Po prostu porozmawiajmy. Czekają tu na ciebie osoby, które chętnie wysłuchają twojej historii. A może masz pytania dotyczące sensu życia, Boga lub potrzebujesz modlitwy? Jesteśmy tu dla ciebie.
Na czym polega wiara w Jezusa? Co tak naprawdę zrobił Jezus? Dlaczego jest to takie ważne? Kurs "Dlaczego Jezus" pomógł znaleźć odpowiedzi na te pytania tysiącom osób na całym świecie.
Od momentu, gdy się budzimy aż do chwili, gdy ponownie kładziemy się spać, nieustannie myślimy, czujemy oraz decydujemy. Każdego dnia wciąż na nowo mamy więc szansę uświadomić sobie, że nasza wiedza bywa nieprzejrzysta, a perspektywa niepełna; że być człowiekiem to doświadczać ograniczeń w każdej możliwej formie.
Przed kilkoma tygodniami, gdy wraz z grupą bliskich znajomych siedzieliśmy do późnych godzin nad przygasającym już ogniskiem, przyjemnie wtuleni w wyjątkowo gwieździste niebo, padły na pozór przypadkowe słowa, które natychmiast odbiły się dźwięcznym echem w moim umyśle: „wiesz… najtrudniej jest chyba przyznać się przed samym sobą, że przez niemal czterdzieści lat życia można było tkwić w błędzie”.
Niezależnie od tego, czy jesteśmy zwolennikami postanowień noworocznych, czy raczej do zmiany daty podchodzimy sceptycznie lub obojętnie – Nowy Rok powoduje pewnego rodzaju napięcie.