Według Apostoła Pawła, który w trzech swoich listach wymienił największe grzechy imające się człowieka, najwięcej zła rodzi nasz język. To językowi Paweł najwięcej poświęca uwagi. Używa aż pięciu odmiennych określeń:
O owych językowych podłościach Paweł pisał bezpośrednio do ludzi z Kościoła (sic!). Ostrzegał wierzących - czyli także mnie! Wystarczy trochę uczciwości, by zobaczyć, że Paweł się nie pomylił, że ostrzegał. To zmora dzisiejszych czasów: obmowa i plotka. Wyrządzamy sobie przez to ogrom zła.
Jak poważnie powinno wybrzmieć przy tym słowo Apostoła, że „obmówcy, plotkarze, oszczercy Królestwa Bożego nie odziedziczą". Do czego my nieraz już przywykliśmy, Bóg nie przywyka, stąd tak ostre słowa: „Nie odziedziczą." Nie bagatelizujmy więc tego, co mówimy. Tym bardziej nie usprawiedliwiajmy się, że pełni dobrych intencji mówimy o kimś źle, najczęściej dokładając swoją nieprawdę, by uchronić innych przed... tym drugim człowiekiem, lub przed błędem, lub - o zgrozo - by nieść pomoc temu, kogo obmawiamy.
Serca człowieka jest przekorne, i potrafi „w imię miłości" niszczyć, ranić i mieć się przy tym dobrze. Myślmy więc o naszym języku i głębiej - o naszym sercu, bo z niego wypływa, co myślimy i mówimy.
Autor: Radosław Siewniak
Źródło: http://nieboiziemia.pl/index.php/teksty/spoleczenstwo/item/grozniejsze-niz-myslisz
Jeżeli maszproblem z relacjami, zbyt szybko wypowiadasz opinie lub poglądy o innych, które ostatecznie okazują się krzywdzące zachęcamy cie do zapoznania się z materiałem "Madrość w relacjach"
Więcej
Od momentu, gdy się budzimy aż do chwili, gdy ponownie kładziemy się spać, nieustannie myślimy, czujemy oraz decydujemy. Każdego dnia wciąż na nowo mamy więc szansę uświadomić sobie, że nasza wiedza bywa nieprzejrzysta, a perspektywa niepełna; że być człowiekiem to doświadczać ograniczeń w każdej możliwej formie.
Przed kilkoma tygodniami, gdy wraz z grupą bliskich znajomych siedzieliśmy do późnych godzin nad przygasającym już ogniskiem, przyjemnie wtuleni w wyjątkowo gwieździste niebo, padły na pozór przypadkowe słowa, które natychmiast odbiły się dźwięcznym echem w moim umyśle: „wiesz… najtrudniej jest chyba przyznać się przed samym sobą, że przez niemal czterdzieści lat życia można było tkwić w błędzie”.
Niezależnie od tego, czy jesteśmy zwolennikami postanowień noworocznych, czy raczej do zmiany daty podchodzimy sceptycznie lub obojętnie – Nowy Rok powoduje pewnego rodzaju napięcie.