Kiedyś przyszedł do Jezusa bogaty młody człowiek. Tę historię opisuje Mateusz, Marek i Łukasz. Marek dodaje, że przybiegł do Jezusa, zdyszany, wydaje się, że zdesperowany. Widać, że mu zależało. Padł przed Nim. Zadał Mu ważne pytanie - jak żyć, by być zbawionym?
W jego życiu wszystko pozornie wyglądało dobrze - wierzący, żył uczciwie, wypełniał przykazania, oddawał dziesięciny i ofiary na biednych. Porządny facet. Jednak jego pytanie pokazuje, że nie czuł się spełniony. Wiedział, że czegoś mu brakuje, ale nie potrafił tego określić.
Jesteśmy dzisiaj bogatymi ludźmi. My? Tak. Europejczycy, rasy białej, klasy średniej, z wykształceniem, chrześcijanie. Jesteśmy bogaci i uprzywilejowani. Zdałem sobie z tego sprawę w Afryce, w Indiach.
Dlaczego ten młody człowiek czuł się tak niewygodnie? Poznał smak „niedosytu w obfitości”. Bo w życiu jest taki paradoks - im więcej chcemy zatrzymać dla siebie, tym większą czujemy stratę i dyskomfort. Im więcej mamy, tym mniej się z tego cieszymy. Egocentryzm wzmaga uczucie głodu i pustki. Im więcej pijesz słodkiego napoju, tym bardziej chcesz pić. Dobrobyt zatrzymany dla siebie męczy naszą psychikę jak psychopata.
Przeżywamy dzisiaj problemy pierwszego świata - strach przed załamaniem giełdy, utratą pracy, spłatą raty. Ponadto mamy masę problemów z samymi sobą, od pieprzyka na twarzy, przez wzrost, zgryz i biust. Niskie poczucie własnej wartości to plaga, współczesna epidemia. Wywołuje depresje, fobie, kompulsje i różne uzależnienia. Jest nam źle gdy nie jest nam dobrze. Nie akceptujemy niedogodności - zbyt wolnego internetu, korków ulicznych. Jesteśmy nieszczęśliwi, ponieważ mamy za dużo
