Nowe jest zawsze lepsze to jedna z głównych zasad jednego z bohaterów popularnego amerykańskiego sitcomu. Barney uważa, że ta dewiza pasuje do każdej sytuacji – zaczynając od nowych początków i życiowych wyborów, aż kłócąc się z przyjacielem, stwierdza nawet, że lepsza jest ta nowsza whisky (nie trzeba być specjalistą, by wiedzieć, że to nieprawda). Upór i podkreślanie ważności oraz zastosowania tego zdania do wszystkiego, sprawił, że zaczęłam zastanawiać się nad prawdziwością tego stwierdzenia. Czy naprawdę nowe jest zawsze lepsze?
Przekładając te zasadę, np. na nowe zimowe buty zapewne większość osób stwierdzi: „Oczywiście, że nowe są lepsze! Nowe, czyste, ciepłe, posłużą przez lata”. Osoba bardzo przywiązana do swoich starych butów stwierdzi jednak: „Eee tam, tamte były lepsze, wygodniejsze, już wychodzone, nie obcierały stóp i wydają się takie znane”. Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Ten abstrakcyjny przykład służący jedynie za ilustrację, pokazuje nam coś… hah, no właśnie – nowego. Na nasze życiowe postrzeganie mają wpływ czynniki, które często blokują nas samych – strach przed zmianą, nie przekonanie czy to będzie na pewno lepsze, czasem brak podjęcia dobrych decyzji.
Przypomnij sobie wszystkie te momenty, kiedy blokowałeś swoje życie przed czymś nowym w obawie przed nieznanym. Przypomnij sobie, proszę, chwile, gdy nie mogłeś/-aś się zdecydować odnośnie jednej rzeczy (ważnej lub nawet, zupełnie nieważnej), ale z powodu braku decyzyjności i zawahań wybierałeś/-aś niemądrze lub zbyt długo.
Od dłuższego czasu obserwuję taką niepewność, brak odwagi i niedojrzałość w sobie, i niestety, coraz powszechniej we wszystkich ludziach.
Niezależnie od tego czy boisz się zmian, czy jesteś osobą, która dojrzała, by iść za ciosem, być odważnym, a zmiany są tym, co napędza Cię do życia, w Biblii jest jedna z najprawdziwszych i najpiękniejszych prawd, gdzie zasada – new is always better – sprawdza się w 100%.
Pan Bóg zawsze wie czego nam potrzeba i nad czym musimy pracować, by stawać się coraz bardziej podobni do Chrystusa. Dlatego już w Starym Testamencie podkreśla, że potrzebujemy nie tylko przemiany serca, ale wręcz nowego serca.
Dam wam serce nowe, nowego ducha włożę w wasze wnętrza. Usunę z was serce kamienne, a dam wam serce mięsiste. (Księga Ezechiela 36, 26)
Dalej Pan Bóg mówi o tym, że Jego Duch w nas sprawi, że będziemy postępować według Jego słów i przykazań, byśmy wypełnili Jego wolę. I tak wiem, że te słowa Bóg kieruje do Ezechiela patrząc na nieprawość Izraela, gdy postawia się rozprawić z ich grzechami. No i co z tego? Czy tak samo nie jest z nami? Może nie budujemy sobie świątyń i bożków realnie, ale robimy to w swoich sercach. Jesteśmy uwikłani w nieczystości zupełnie tak, jak Izrael. Nasze serca są takie same, choć czyny inne.
Dlatego właśnie dziś, gdziekolwiek jesteś, woła do Ciebie Ten, który nie boi się zmian – chce Ci dać odwagę, radość, czystość i nowe serce, byś mógł się cieszyć Jego wolą wobec Ciebie, chodzić w Świetle, a nie ciemności. Tego też można się bać – On da nam nowe serce, jak to w ogóle możliwe? Przerażające, lecz to kolejne wyzwanie. Właśnie w tym, jak trudne jest wyzwanie przed nami, tym słodsza jest nagroda na końcu.
Wchodząc w ten „najwspanialszy czas w roku” (fraza, którą dobrze znamy z jednego z największych hitów - the most wonderful time of the year) warto przygotować swoje serca w wyczekiwaniu na Tego, Który ma ponownie nadejść!
Autor: Kornelia Arndt
Wierzymy, że Biblia oferuje najlepsze wyjaśnienie rzeczywistości takiej, jaką ją doświadczamy. Co więcej, odkrywa przed nami sposób na zdjęcie z siebie pewnego ciężaru, który nie pozwala nam odkrywać życia pełnego prawdziwej wolności i radości. Co potrzebujemy zrobić? Na chwilę "oderwać się od ziemi" i spróbować spojrzeć na świat z zupełnie innej, Bożej perspektywy. Wtedy wszystko zaczyna nabierać sensu...
Kintsugi [z japońskiego – złote łączenia] – to japońska sztuka naprawiania stłuczonej ceramiki poprzez łączenie poszczególnych elementów szlachetnymi materiałami. W efekcie rozbity przedmiot wygląda jeszcze lepiej niż przed stłuczeniem.
Jak często zdarzyło Ci się ugryźć w język, ale tak o kilka sekund za późno? Słowa poleciały, jakby z procy, ale bez wcześniej przemyślanej trajektorii lotu, mimo to trafiły, prosto w serce drugiej osoby i to wcale nie w ten pozytywny sposób.
Stajesz i nie możesz się ruszyć. Czujesz się jak nad przepaścią. Albo przed wysoką i stromą górą. Tak może działać lęk. Pogłębia przepaść. Sprawia, że góra wydaje się wyższa. Jak go pokonać? Jak nie dać się zatrzymać?