Styczeń to trudny miesiąc. Po Świątecznych i noworocznych przerwach trudno wrócić do normalnego rytmu i pracy. Zmotywować i zorganizować się może wymagać sporego wysiłku. Szczególnie jeśli ma się dzieci w wieku szkolnym, które spędziły w domu kilka minionych tygodni i spędzą kolejną przez rozpoczynające się ferie.
Zauważyłam, że kiedy piszę artykuły o Świętach Bożego Narodzenia, często poruszam w nich tematy trudne – samotność, rodzinne niesnaski, zagubienie w czasie świątecznej gonitwy.
Rozpoczął się adwent. Dla wielu ludzi czas ten oznacza wzmożoną pracę, wydawanie pieniędzy i planowanie Wigilli. Oczekiwanie na „magiczny czas świąt”. Czy za przedświąteczną gorączką kryje się coś więcej? Jak dobrze i mądrze wykorzystać ten czas?
Dzięki relacjom tworzymy podstawowe sieci połączeń międzyludzkich. Rodzinne, przyjacielskie, biznesowe, koleżeńskie – większość z nas (oprócz kilku nielicznych przypadków) bez kontaktu z innymi nie jest w stanie funkcjonować.
Każde z wyżej wymienionych relacji potrzebują czasu, zaangażowania, pracy, szczerości, otwartości i komunikacji (a to tylko kilka z ważnych cech!), by mogły dobrze funkcjonować.
Czy wiara w Boga to tylko modlitwa, czytanie Biblii, kościół? A może wiarę w Boga da się połączyć z realizacją pasji?
Kiedy otwieram Biblię, pierwsze, co czytam, to historia stworzenia świata i człowieka. Bóg z przyjemnością patrzy na to, co powołał do życia i nazywa to dobrym.
Jak często zdarzyło Ci się ugryźć w język, ale tak o kilka sekund za późno? Słowa poleciały, jakby z procy, ale bez wcześniej przemyślanej trajektorii lotu, mimo to trafiły, prosto w serce drugiej osoby i to wcale nie w ten pozytywny sposób.
Obserwując różne zjawiska w kościele, ale też wśród kręgów różnych znajomych, pojawiły się w mojej głowie refleksje nad istotą wiary, jej rozwojem i tym, czym jest dla współczesnych wierzących.
Nie chodziło o zastanawianie się nad światowymi systemami religijnymi i rozpracowaniem ich, ale po prostu o wierze ludzi żyjących wokół mnie.
Zastanawiałam się ostatnio nad tym, których bohaterów filmowych lubię najbardziej. I kiedy przyjrzałam się stworzonej przeze mnie liście, stwierdziłam, że wszystkie te postaci łączy jedno – historia w stylu „from zero to hero”, trudna przeszłość, odkupienie, zmiana.
Nawyk to coś wyuczonego, co nie przychodzi łatwo. Zwykle trzeba coś poświęcić lub stracić, by zyskać wyuczoną umiejętność do np. wczesnego wstawania. Nauka nawyków może nie jest zbyt przyjemna, lecz efekty świadomego wypracowania nawyków często rekompensują wcześniejsze trudności.
Święta Wielkanocne są mniej celebrowane niż Święta Bożego Narodzenia. Trudniej przecież wytłumaczyć i cieszyć się ze śmierci niewinnego człowieka, niż celebrować narodziny Zbawiciela. Wielu uważa, że to właśnie zmartwychwstanie jest najbardziej nieprawdopodobne w wierze w Boga. Dlatego przyjrzymy się dziś odwadze, która pokonała lęk i wbrew rozsądkowi poszła wprost za Chrystusem, stanowiąc doskonały przykład na prawdziwość tego wydarzenia na przykładzie 11 uczniów.
