Czego możesz nauczyć się od dzieci?

Uwielbiam przyglądać się moim małym wnukom i wnuczkom i rozmawiać z nimi. Są cudowni w tym, jak się zachwycają, jak kochają, jak się cieszą, jak ufają i poważnie biorą każde moje słowo. Tak, to duża odpowiedzialność.

Dużo się od nich uczę. Na przykład tego, jak spontanicznie reagują, kiedy dzieje się coś trudnego. Mój mąż dostał koszulkę, na której nadrukowano wizerunki uprowadzonych do niewoli przez Hamas. Nasza czteroletnia wnuczka, kiedy tylko zrozumiała, o co chodzi z tym uprowadzeniem i niewolą, spontanicznie zareagowała: „Pomódlmy się o nich, żeby Pan Jezus ich uwolnił i mogli wrócić do domu”. Czy to nie piękne?

Kiedy rodzice przynosili swoje dzieci do Jezusa, uczniowie, czując się w obowiązku chronić swojego nauczyciela, próbowali ich do Niego nie dopuszczać. Wtedy Jezus oburzony powiedział: „«Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im, albowiem takich jest Królestwo Boże. Zaprawdę powiadam wam, ktokolwiek by nie przyjął Królestwa Bożego jak dziecię, nie wejdzie do niego». I brał je w ramiona, i błogosławił, kładąc na nie ręce” (Mk 10,14-16).

Przyjmij jak dziecko Jezusa, Jego Królestwo – wejdź do Niego z radością! Zaufaj swojemu Ojcu w niebie, jak dzieci ufają rodzicom. Z pokorą uznaj swoją zależność od Boga i polegaj na Nim, a nie na własnych osiągnięciach, wiedzy czy sile. Z radością, a nawet z ekscytacją i wielkim oczekiwaniem przyjmuj Jego Słowo każdego dnia – podobnie jak dzieci ciesz się z każdego, nawet najmniejszego prezentu.

„Tak, Ojcze, dziękuję Ci, że mogę być Twoim dzieckiem. Chcę dzisiaj z pokorą, z radością, z prostotą serca i ufnością dać Ci się prowadzić jak ono. Wkładam swoją rękę w Twoją mocną i silną, pewną i niezawodną dłoń. Prowadź mnie w swojej mądrości. W imieniu Jezusa, amen”.