Dziękuj Bogu za to, kim jesteś!

Bóg nie tworzy klonów. Nie zależy mu na produkowaniu doskonałych robotów. Nie szuka nieskazitelnych, idealnych chrześcijan. Kocha mnie za to, kim jestem – i kocha ciebie, za to, kim ty jesteś!
Jezus to Dobry Pasterz. Taki, który woła każdą ze swoich owieczek po imieniu. Zna cię doskonale: „a owce słuchają Jego głosu. Woła On swoje owce po imieniu i wyprowadza je” (J 10,3).  
Kiedy staniesz przed Nim, Jezus nie zapyta cię, dlaczego nie byłeś Mojżeszem albo Matką Teresą. Nie! Ale mógłby cię zapytać, dlaczego nie byłeś sobą.

Jedna z czytelniczek napisała: „Bóg przypomniał mi o swojej miłości w czasie, kiedy sama miałam problem, by siebie akceptować. Po każdym z ataków pokazywał mi swoją wierność, upewniał, że nigdy mnie nie zostawił. W wielu sytuacjach „Cuda każdego dnia” dodawały mi otuchy. Zawsze było to dokładnie to, czego potrzebowałam…”.

Tak, możesz być sobą – po prostu kimś wyjątkowym! Naucz się doceniać siebie, takim jakim jesteś, ze wszystkimi zaletami, a nawet wadami! Ponieważ to, co Bóg chce w tobie doskonalić, staje się dla Niego okazją, by dawać ci wsparcie i przemieniać cię przez swojego Ducha.

Nie wstydź się tego, kim jesteś. Nie przepraszaj, że żyjesz! Masz taką wartość i cenę, że sam Jezus oddał za ciebie życie. 
Dlatego dziękuj Bogu za to, kim jesteś: „Panie Jezu, uwielbiam Cię, że mnie tak cudownie stworzyłeś! Wspaniałe są Twoje dzieła – i moją duszę znasz dokładnie” (zobacz: Ps 139,14).