Czy Bóg stawia warunki?

Przez kilka kolejnych dni będziemy się przyglądać niektórym z Bożych obietnic dla nas.

„Jeśli mój lud, nad którym wzywane jest moje imię, ukorzy się, ludzie zaczną się modlić, szukać mojej woli i zawrócą ze swoich błędnych dróg, to Ja wysłucham ich z nieba, odpuszczę ich grzech i uzdrowię ich ziemię” (2 Krn 7,14).  

Widzisz to, że praktycznie wszystkie obietnice poprzedzone są małym słówkiem „jeśli”? To oznacza, że po naszej stronie też jest coś do wykonania. Co? Bóg nie oczekuje, że czymś się przed Nim wykażesz, że postarasz się być lepszym człowiekiem, że zrobisz cokolwiek. Wystarczy, że zawołasz do Niego ze szczerym i pokornym sercem. 

Przypomina mi się pewna ilustracja, którą wykorzystała jedna z wykładowczyń Śniadania dla Kobiet: obraz autostopowicza próbującego zatrzymywać samochody w niedozwolonym miejscu. Taki podróżnik nie może się dziwić, że nikt nie staje. Powinien próbować tam, gdzie da się zjechać z drogi i gdzie sytuacja będzie bezpieczna dla innych. Dla każdego z nas: ciebie, i mnie, grzeszników szukających Bożego przebaczenia, Bożej twarzy – jest takie miejsce, w którym Bóg zawsze odpowiada. Pod krzyżem, gdzie z pokorą i szczerym sercem możemy zostawić nasze ciężary i dalej iść bez nich. Bóg obiecuje, że cię wysłucha, odpuści grzech – każdy grzech, bo nie ma dla Niego zbyt wielkiego, zbyt drastycznego. Nie musisz się bać, że powie: „Och, nie, tego to już nie wybaczę”. 

„Jeśli przyznajemy się do naszych grzechów, On jest wierny i sprawiedliwy – przebaczy nam grzechy i oczyści nas od wszelkiej nieprawości” (1 J 1,9).  

Tylko Bóg jest w stanie uleczyć to, co boli najbardziej – twoją duszę – i wskrzesić ducha, który może kiedyś był żywy, ale dawno temu. On leczy całkowicie i obficie błogosławi.

„Ojcze, chcę z pokorą prosić Cię o przebaczenie, o oczyszczenie. Ty obiecałeś, że mogę zawsze do Ciebie przyjść. Wiem, że jesteś hojny w przebaczaniu. Chcę się odwrócić od tego, w czym tkwię, potrzebuję Twojego prowadzenia i uleczenia. W imieniu Jezusa, amen”.