Gonitwa za wiatrem

Kontynuujemy rozważania na temat naszego poczucia sensu w tym, co robimy.

Viktor E. Frankl, psychiatra, człowiek, który przeżył Auschwitz, w swojej książce „W poszukiwaniu celu” napisał: „Współczesny człowiek ma za co żyć, ale nie ma po co żyć – ma środki, ale nie ma sensu”. Jezus zadał takie pytanie swoim słuchaczom: „Czy życie nie jest czymś więcej niż pokarm, a ciało niż odzienie?” (Mt 6,25). Co na to odpowiesz? Tak, życie jest czymś o wiele więcej, ale nie kupisz tego za pieniądze, nie znajdziesz wokół siebie ani nie wyprodukujesz. 

Tak bardzo próbujemy odnaleźć jakąś głębię w tym, co robimy, a ona ciągle nam umyka, prawda? Stawiamy na miłość, która coraz częściej okazuje się nietrwała, stawiamy na rodzinę, która coraz częściej się rozpada, stawiamy na pracę, którą tak łatwo utracić, na pieniądze, za które nie potrafimy kupić szczęścia. Gdzie i dlaczego umyka nam głębia? Kohelet, nauczyciel, który doświadczył wielu rzeczy, ze smutkiem stwierdził: „Oko nie nasyci się widzeniem, a ucho nie zadowoli się słyszeniem (…) wszystko jest marnością i gonitwą za wiatrem” (Koh 1,8.14). Może zastanawiasz się, co w takim razie nadaje sens życiu?

Z własnego doświadczenia mogę ci powiedzieć, że od kiedy Bóg pociągnął mnie do siebie, moje życie nabrało znaczenia. On nieustannie zapewnia mnie o swojej obecności, wypełnia swoim Duchem i wytycza cel. Jezus powiedział: „Każdy, kto żyje tylko dla siebie, zmarnuje swe życie, lecz kto poświęci je dla Mnie, odzyska je. Cóż ci z tego, że zdobędziesz cały świat, gdy stracisz swą duszę? Czy jest coś cenniejszego niż ludzka dusza?” (Mt 16,25-26). 

Czy dbasz o swoją duszę? Bóg chce nadać ci wieczną wartość i pokazać wieczny cel. On już oddał za ciebie życie. Taką stanowisz dla niego wartość! Twoje życie nie jest pozbawione celu i sensu. Przyjmij je dzisiaj z Jego rąk i przekonaj się, jak bardzo jest prawdziwe: „Wiemy też, że Syn Boży przyszedł i dał nam rozum, abyśmy poznali tego, który jest prawdziwy. My jesteśmy w tym, który jest prawdziwy, w Synu Jego, Jezusie Chrystusie, On jest tym prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym” (1 J 5,20).  

„Panie Jezu, dziękuję Ci, że Ty jesteś odpowiedzią na wszystkie moje pytania. Przychodzę do Ciebie i proszę, byś wziął moje życie i przemienił je, byś nadał mojej duszy wieczną wartość”.