Dysponujesz wielką mocą!

W jaki sposób Bóg stworzył świat? Pamiętasz? Wypowiadając słowo! „I rzekł Bóg” (Ge 1, 3.6).  A skąd się wziął człowiek? „I rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka” (Ge 1,26).  

Ty, i ja zostaliśmy stworzeni na Jego obraz i w odróżnieniu od innych stworzeń otrzymaliśmy w darze umiejętność mówienia. Posiadamy ogromną moc. Jeśli jednak nieumiejętnie nią kierujemy, potrafi siać spustoszenie! To jakby dać małemu dziecku karabin maszynowy, którego siły rażenia nie jest świadome. W swojej ignorancji, bez namysłu i bez wyobraźni naciska spust, siejąc kulami.

Tak, słowem możemy nie tylko budować, zachęcać, dawać nadzieję, ale też burzyć. Możemy leczyć – i ranić. Możemy błogosławić albo przeklinać. Masz tego świadomość? Zdolność panowania nad językiem świadczy o dojrzałości. Posłuchaj: „Nierozważne słowo jest jak pchnięcie sztyletem, lecz mowa ludzi mądrych potrafi leczyć rany” (Prz 12,18).  

„Śmierć i życie są w mocy języka, lecz kto nim zyskuje przyjaciół, korzysta z jego owocu” (Prz 18,21).  

Jak często, przychodzi ci ochota, by odpowiedzieć komuś tak, by mu w pięty poszło? Pomyśl, ile razy nie udało ci się zapanować nad złośliwymi słowami, bezlitosnym komentarzem, uszczypliwą uwagą, wyrzutem pełnym goryczy. Mamy do dyspozycji wspaniałe narzędzie, ale przy tym niebezpieczne. Chciałabym, byśmy przez kilka kolejnych dni przyjrzeli się temu, w jaki sposób możemy zapanować nad językiem. Czy to w ogóle możliwe?

„Panie, dziękuję za to wspaniałe narzędzie, w które mnie wyposażyłeś. Pomóż mi używać języka zgodnie z tym, do czego go przeznaczyłeś – by budować, leczyć, zachęcać i podnosić. Również dzisiaj pokaż mi, kto potrzebuje mojego dobrego słowa. W imieniu Jezusa, amen”.