Jak chcesz, żeby cię zapamiętano?

Wszyscy jesteśmy poruszeni niesprawiedliwą śmiercią Charliego. Człowieka, który nie bał się mówić prawdy pomimo protestów i gróźb.

Podczas jednej z debat, zapytany o to, jak chciałby być zapamiętamy po śmierci, odpowiedział: „Chciałbym, by pamiętano moją odwagę i wiarę”. Charlie odważnie nazywał rzeczy po imieniu, nie wstydził się Jezusa i Ewangelii. I Bóg używał go wspaniale, zwłaszcza wśród młodych ludzi, poszukujących prawdy i autentyczności w tym zakłamanym świecie. Choć jego wypowiedzi były często mocne i zdecydowane, to zawsze mówił z miłością, bez atakowania. Trudno nam zrozumieć, dlaczego doszło do tragedii. Widzimy jednak już teraz wielkie poruszenie wśród młodych ludzi. Byli sceptycy, ateiści, agnostycy szukają Boga. Kościoły są ich pełne. Ziarno, które wpadło do ziemi, przynosi owoc. Charlie jest dla nas przykładem. Był człowiekiem, który się nie poddaje, nie daje zastraszyć, nie ulega potrzebie akceptacji za wszelką cenę. I za to szanowali go nawet jego oponenci.  

Jako reprezentanci Jezusa jesteśmy powołani do takiego odważnego, integralnego życia. I nie musisz się bać, bo jako Jego dziecko masz Wszechmocnego przy sobie. Jesteś po stronie zwycięzcy.

Apostoł Paweł pisał do swojego ucznia Tymoteusza: „Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości. Nie wstydź się więc świadectwa o Panu naszym ani mnie, więźnia Jego, ale cierp wespół ze mną dla ewangelii, wsparty mocą Boga” (2Tm 1,6-7).  Śmieć Charliego paradoksalnie nie zastraszyła, ale obudziła wielu do odważnego mówienia o Jezusie, który do każdego przychodzi z niesamowitą ofertą życia wiecznego.  

„Panie Jezu, daj mi właściwe słowa i odwagę, by opowiedzieć komuś o tym, czego Ty dokonałeś w moim życiu”.