Jak zaufać wbrew nadziei?

Jedna z najsłynniejszych obietnic, jaką Bóg złożył człowiekowi, to obietnica dana Abramowi, że uczyni z niego wielki naród i będzie mu błogosławił. Kiedy jednak długo się nie wypełniała, Abram zaczął wątpić i myśleć po ludzku. Bóg widział jego wahanie, przyszedł więc i na nowo dodał mu otuchy:

„Spójrz ku niebu! Policz gwiazdy, jeśli zdołasz je policzyć! Tak liczne będzie twoje potomstwo” (Rdz 15,5).  

Co na to Abram? Uwierzył Panu, choć okoliczności wcale się nie zmieniły, a On poczytał mu to za sprawiedliwość. Abram, później Abraham, jest nazywany w Biblii ojcem wszystkich wierzących (Rz 4,11). Dlaczego? Ponieważ „wbrew ludzkiej nadziei – zaufał Bożej obietnicy…” (Rz 4 18). Czy to nie wspaniały przykład dla nas? Może podobnie jak Abraham czekasz na wypełnienie się obietnicy w twoim życiu? Modlisz się o dziecko, o męża, żonę, o zbawienie niewierzącego partnera lub nastolatka? Nie przestawaj wierzyć, ufaj, nawet jeśli sytuacja wydaje się beznadziejna. 

Abraham, choć był świadomy, że z żoną nie mogą już mieć dzieci, bo są za starzy, nie zwątpił. A nawet jest napisane „wzmocniony wiarą oddał chwałę Bogu”, gdyż „był w pełni przekonany, że to, co Bóg obiecał, ma moc również spełnić” (Rz 4,21). Wiemy, że Bóg wypełnił swoją obietnicę, dając mu syna, rozmnażając jego naród, ofiarowując ziemię, a także czyniąc go błogosławieństwem dla wszystkich narodów.

„Drogi Ojcze, Ty jesteś Bogiem od spraw niemożliwych. Chcę dzisiaj Tobie zaufać i oczekiwać Twojego działania. Wierzę, że Twoje obietnice zawsze się spełniają. Dodaj mi wiary i cierpliwości w oczekiwaniu na to. Niech Twoje imię będzie uwielbione, amen”.