Jaka jest prawda o Bogu?

Pamiętasz historię Hioba ze Starego Testamentu? Na końcu księgi Bóg powiedział takie słowa do jego przyjaciół, którzy mieli pocieszyć go w tej tragicznej sytuacji: „Mój gniew zapłonął przeciwko wam, bo nie mówiliście o mnie prawdy, jak mój sługa Job” (Hi 42,7).  A jaką prawdę mówił bohater biblijny?

Hiob skarżył się, narzekał, spierał się z Bogiem, stanął nawet w roli oskarżyciela. Zarzucał Bogu, że chciał mu odebrać życie, co nie było prawdą. A co mówili przyjaciele? Największym wsparciem byli, kiedy nic nie mówili. Choć kiedy zaczęli się odzywać, tak naprawdę nic zdrożnego w ich wypowiedziach o Bogu się nie pojawiło. Można by się nawet z nimi zgodzić. Żadnych herezji. A jednak Bóg widział to inaczej. Zabrakło im miłosierdzia. Byli jak twarda litera prawa, bez łaski i współczucia. Jak religijny system, który nie dostrzega człowieka w jego bólu, rozbiciu. Bóg taki nie jest. Nie bierze gniewnych, nawet oskarżających słów przeciwko sobie. Jego łaska i miłosierdzie zawsze biorą górę. Jego cierpliwość jest bezgraniczna. Znasz takiego Boga? 

Apostoł Paweł napisał: „Wspomnianego miłosierdzia dostąpiłem (…) aby Chrystus Jezus mógł na moim przykładzie ukazać jasno swą przeogromną wielkoduszność wobec wszystkich, którzy – poszukując odwiecznego i nieskończonego życia – w Nim złożą całą swoją nadzieję i zaufanie” (1 Tm 1,16).  

Widzisz ciemność, tracisz nadzieję, że coś się zmieni, że Bóg się odezwie, że zrozumiesz tę sytuację? Nie ustawaj! Nie trać wiary! Bóg jest i czuwa nad tobą! Otacza cię z góry i z dołu!

„Panie, choć Cię nie widzę, wiem, że jesteś. Bądź przy mnie i pomóż nie tracić wiary. Nie zwątpić. Choć nie rozumiem, pomóż ufać. Choć wszystko we mnie krzyczy przeciwko Tobie, pomóż nie odwrócić się, nie uciec! Dziękuję za Twoje miłosierdzie, Twoją cierpliwość! Szukam Ciebie, pragnę i tęsknię za tym, byś mi się objawił. W imieniu Jezusa, amen”.