Myśl o wieczności

William Gladstone, jeden z najważniejszych urzędników państwowych Anglii w XIX wieku, był bardzo oddanym chrześcijaninem. Uczył w szkole niedzielnej przez całe dorosłe życie. Pewnego razu przyszedł do niego ambitny młody człowiek, prosząc o radę dotyczącą kariery. Posłuchajcie tej rozmowy:

– Co chcesz robić, jak skończysz college? – zapytał Gladstone.
– Mam nadzieję, że podobnie jak pan pójdę na prawo.
– To bardzo szlachetne, a potem co?
– Chciałbym praktykować prawo i zapracować na nazwisko, broniąc biednych i odrzuconych przez społeczeństwo, tak jak pan.
– To bardzo szlachetny cel – odpowiedział Gladstone. – A potem co?
– Pewnego dnia chciałbym zostać posłem w parlamencie i służyć ludziom jak pan.
– Co potem?
– Mam nadzieję służyć rządowi jako premier – z tą samą energią, oddaniem, wizją i uczciwością jak pan. 
– A co potem? – dopytywał Gladstone.
– Mam nadzieję przejść na emeryturę i napisać wspomnienia, jak pan to teraz robi, by inni mogli się uczyć z moich błędów i zwycięstw.
– To wszystko jest bardzo szlachetne – powiedział Gladstone – ale co potem?
Młodzieniec pomyślał przez chwilę.
– No cóż, potem pewnie umrę.
– To prawda, a co potem?
Młody człowiek się zdziwił. 
– Cóż, proszę pana – odpowiedział niepewnie – nigdy o tym nie myślałem.
– Młody człowieku – powiedział Gladstone – jedyna rada, jaką mogę ci dać, to: idź do domu, czytaj Biblię i myśl o wieczności.

„Panie Jezu, pomóż, by moja praca, obowiązki, plany i pragnienia nie przesłoniły mi Ciebie i celu, do którego zmierzam”.