Myślcie o tym, co piękne/miłe

Jest w nas tęsknota za pięknem, prawda? Lubimy odkrywać nowe miejsca, podziwiać cudowne widoki, zachody i wschody słońca, nasycać oczy zielenią lasów, delikatnością kwiatów. Zachwycać się majestatem gór, szumem morza, jego nieskończonością.

Kiedy przebywamy w takich miejscach, odpoczywamy, regenerujemy się, zostajemy odświeżeni i podniesieni na duchu. Pojawia się wdzięczność do Boga za piękno, które stworzył, i za to, jaki On sam jest. Gdzieś daleko zostaje to, co brudne, brzydkie, niegodziwe, tandetne i niskie. Dlatego, jak najczęściej wychodź do lasu, w góry czy choćby do ogródka, gdzie można dostrzec Bożą rękę choćby w płatkach śniegu, z których każdy jest inny od poprzedniego. Apostoł Paweł pisał: „Od najdawniejszych czasów człowiek podziwiał ziemię i niebo, i wszystko, co Bóg stworzył; był więc świadom istnienia Boga i Jego potężnej, odwiecznej mocy. Nikt zatem nie będzie mieć wymówki, kiedy stanie przed Nim w dniu sądu” (Rz 1,20) . 

Tak, z pewnością często łatwiej nam dostrzec piękno w przyrodzie niż w ludziach, z którymi mamy do czynienia, prawda? A przecież każdego z nich stworzył i ukształtował ten sam Mistrz co ciebie!

Szukasz tego, co dobre, co miłe, co piękne w innych? Zamiast krytyki, napominania, podkreślania czyichś słabości, złośliwości? To trudne zadanie, ale tego Bóg chce ciebie i mnie uczyć. 

Posłuchaj tego pięknego hymnu w wykonaniu Beaty Bednarz „Gdy na ten świat”