Podnoś innych (2)

Po wymienieniu najgorszych grzechów, jakie można sobie wyobrazić, Paweł powiedział Koryntianom: „A takimi właśnie niektórzy z was byli (…) Jednak doznaliście uświęcenia i dostąpiliście usprawiedliwienia w imieniu Pana, Jezusa Chrystusa, i w Duchu naszego Boga” (1Kor 6,11). Zanim więc wydasz wyrok na kogoś innego, przypomnij sobie, z czego Bóg cię wyrwał! Wielu z nas myśli, że dobre kazanie to takie, które nas nie dotyczy, ale trafia bliźniego prosto między oczy!

W Piśmie Świętym słowo „odnowić” ma dwa znaczenia.
Jednym z nich jest usunięcie guza. Guz może zabić i musi zostać usunięty. Paweł pisze: „jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy jesteście duchowi, poprawiajcie takiego w duchu łagodności (…) W ten sposób wypełnicie Prawo Chrystusa” (Ga 6,1-2). Nie ma wątpliwości, że noszenie z kimś jego wstydu i upokorzenia może być ciężarem. Niemniej jednak: „Wyświadczajmy dobro wszystkim, a zwłaszcza domownikom wiary” (Ga 6,10). Jeśli masz tendencję do szybkiego potępiania innych – coś, co wszyscy robimy od czasu do czasu – zadaj sobie pytanie: Jeśli ludzie nie znajdują łaski wśród ludzi, którzy ją głoszą, to gdzie mogą ją znaleźć?

Drugie znaczenie można porównać do nastawienia złamanej kości. Pismo Święte mówi: „stanowimy w Chrystusie jedno ciało” (Rz 12,5). W rzeczywistości duchowa rodzina jest ważniejsza niż ziemska, ponieważ będzie trwać wiecznie. Podnosząc członka rodziny, który upadł, pomagasz uleczyć jego ból i umożliwiasz mu ponowne stanie się ważną i sprawną częścią ciała Chrystusa.

Tak więc słowo dla ciebie na dziś brzmi – podnoś innych.