Schowałeś się?

Być może słyszałeś już historię opowiedzianą przez znanego komika: „Kiedy byliśmy mali, uwielbialiśmy bawić się w chowanego. Problemem nie było to, że inni nie mogli mnie znaleźć, a raczej to, że mnie nie szukali”. Być może masz podobne doświadczenia? Nie czujesz troski, zainteresowania innych, a raczej samotność, odrzucenie?  Nasza wnuczka w zabawie w chowanego znalazła tak dobrą kryjówkę, że po pewnym czasie pozostałe dzieci zrezygnowały z szukania jej, a ona tkwiła tam jeszcze długo. Czasem chowamy się głęboko i nie pozwalamy innym, by nas odnaleźli. Ale nawet, jeśli inni o tobie zapomnieli, chciałabym dzisiaj ci powiedzieć, że jest Bóg, który cię szuka z wielka determinacją i nie podda się aż cię znajdzie. Chowasz się przed Bogiem? On wie przecież o tobie wszystko, zna nawet każdą twoją myśl, więc jak miałbyś się przed Nim ukryć? Jezus powiedział: „Ja, Syn Człowieczy, przyszedłem właśnie po to, by szukać i ratować tych, którzy zaginęli” (Łk 19,10).  

Myślę, że ukrywamy się przed Bogiem, kiedy nie mówimy Mu, co tak naprawdę leży nam na sercu. Jakbyśmy byli zaślepieni przez pewne szczególne kłamstwo, przekonanie, że dany problem potrafimy rozwiązać sami. Nie chcemy zawracać Bogu głowy.

Nigdy nie zawracasz Bogu głowy! Przeciwnie: On czeka, byś przyszedł do Niego, taki jaki jesteś, ze wszystkimi swoimi emocjami, myślami, pytaniami, niczego nie ukrywając. Największym pragnieniem Boga jest móc się o ciebie zatroszczyć. 
„Będę szukał zaginionych, rozproszone sprowadzę z powrotem, zranione opatrzę, chore wzmocnię, tłustych i mocnych będę strzegł, i będę pasł sprawiedliwie” (Ez 34,16).  
Nie każ Mu czekać! On tęskni za spotkaniem z tobą. On uwielbia rozmawiać z tobą, także o tych najmniej znaczących sprawach. On zaprasza cię, byś przyszedł do Niego. 

„Panie, nie chcę się chować już dłużej. Znajdź mnie, ulecz i ochraniaj. Pomóż mi też wyjść z mojej kryjówki do innych, i być dla nich błogosławieństwem”.