Wolny od zazdrości

  W Biblii czytamy: „Każdy bowiem popada w niewolę tego, czemu ulega” (2 P 2,19). Dotyczy to szczególnie zazdrości.
Chuck Swindoll pisze: „Zazdrość i zawiść często są używane zamiennie, jest jednak różnica. Zawiść zaczyna z pustymi rękoma; opłakuje to, czego nie ma… Zazdrość zaś z pełnymi; czuje się zagrożona utratą tego, co posiada, na rzecz kogoś innego, pomimo wysiłków, aby to zatrzymać… To był grzech Kaina. Stał się zazdrosny o Abla. Nie podobało mu się, że Bóg zaakceptował jego brata, i dopiero kiedy krew splamiła jego okrutne ręce, zazdrość ustąpiła. Słowa Salomona mogłyby znaleźć się na nagrobku Abla: »Zazdrość jest nieprzejednana jak Szeol, żar jej to żar ognia«. (Pnp 8,6).

Każdy, kto doświadczył uwolnienia od tego piekielnego olbrzyma, wie aż za dobrze, jak zazdrość może pogrążyć przyjaźń, uśmiercić miłość, rozbić małżeństwo, wywołać napięcia pomiędzy pracownikami, zniweczyć jedność w zespole, zrujnować kościół, podzielić kaznodziejów, zbudować rywalizację pomiędzy członkami chóru, wprowadzić gorycz i szukanie winnych wśród utalentowanych muzyków i zdolnych wykonawców. Zazdrość kwestionuje motywy i podważa sukcesy kogoś innego”.

W Biblii czytamy: „Jeśli natomiast wasze serce napełnione jest chorobliwą zazdrością (…) to nie (…) kłamcie wbrew prawdzie”. Raczej postanów z Bożą pomocą uwolnić się spod jej kontroli. Swindoll dodaje: „Przez wiele lat stosowałem się do jej poleceń. To była wielka agonia. W końcu zrozumiałem, że nie muszę żyć w ciemności. Zabiłem olbrzyma i wyczołgałem się… a słońce wolności zawładnęło moim sercem. Powietrze okazało się takie świeże i czyste. Och, jaka to była ogromna zmiana! Wielka rozkosz. Zapytajcie moją żonę”.