Zdanie się na Boga nie jest bezsilnością!

Ciągle na coś czekamy, prawda? A to na mechanika, to na hydraulika, to na lekarza specjalistę… Może czekasz na wiadomość od bliskiej osoby? Na wyniki z egzaminu, z badania? Na co czekasz dzisiaj? 

Co oznacza czekanie? To, że składasz swój los w ręce kogoś innego, od kogo zależy, czy dostaniesz pracę, czy powie „tak”, czy będzie umiał i chciał pomóc… Nie lubimy tego, prawda? Zwłaszcza kiedy przynosimy Bogu prośby, na których nam bardzo zależy. Chcielibyśmy widzieć efekt zaraz, a często Boża odpowiedź brzmi: „Zaczekaj”. Niepewność jest taka trudna. Rodzą się pytania: „Czy mogę zdać się całkowicie na Niego? Czy nie powinienem się jakoś dodatkowo zabezpieczyć? Czy mam pozwolić Jemu pokierować sytuacją?”.  

Może, zdarzało ci się modlić w taki sposób, by nieco przymusić Boga do tego, czego ty pragniesz? „Nie możemy się modlić, jednym okiem spoglądając na możliwości, a drugim na Boga – pisze Eugene Peterson. – Modlitwa uczy duszę skupienia tylko na Bogu. Czekanie w modlitwie oznacza świadomą decyzję, by nie działać przed czasem – zanim uczyni to Bóg”.

Przypomina nam o tym Słowo Boże: „Zdaj się w milczeniu na Pana i złóż w Nim nadzieję” (Ps 37,7).  „Dobrze jest czekać w milczeniu na zbawienie Pana” (Lm 3,25).  
Modlitwa nie jest bezczynnością, a zdanie się na Boga nie jest bezsilnością. Wręcz przeciwnie. Słowo Boże mówi nam, że ci: „Którzy oczekują Pana, nabierają nowych sił…” (Iz 40,31).  
„Twoja wola niech się stanie” – deklarujemy w modlitwie, której nauczył nas Jezus (Mt 6,10).  Nie moja, nie twoja, ale Jego wola! Czy potrafisz tak zaufać? Czy zawierzasz Jego dobroci, Jego mądrości? On pragnie, byśmy odkryli, jaką wolność daje poddanie się najlepszemu Ojcu.

„Panie, w Tobie składam całą moją nadzieję! Pomóż mi ufać i cierpliwie czekać na Twoją odpowiedź. Pokaż, co mogę zrobić w międzyczasie… »Naucz mnie czynić wolę twoją, bo Ty jesteś Bogiem moim«” (Ps 143,10).