Bezwarunkowa radość

Kiedy w twoim życiu nie ma radości, brakuje także mocy (zob. Neh 8,10). Nasze szczęście nie powinno opierać się na tym, co dzieje się wokół nas; powinno zależeć od relacji z Jezusem.

Apostoł Jan napisał: „aby radość nasza była pełna” (1J 1,4). Kaznodzieja Reimar Schultze zauważa: „Jan nie pisał tego, kiedy wszystko dobrze się układało, ale kiedy (…) wszystko było w rozsypce:

(1) Jego współapostołowie zostali zamordowani.
(2) Rzym zburzył świątynię, tak że nie został kamień na kamieniu. Józef Flawiusz, naoczny świadek, napisał: „Liczba tych, którzy (…) zginęli, przewyższała wszelkie zniszczenia, jakie ludzie lub Bóg kiedykolwiek sprowadzili na świat”.
(3) Wielu Żydów i chrześcijan zostało uchodźcami. Średnia długość życia wynosiła około czterdziestu lat, a 25 procent mieszkańców Rzymu stanowili niewolnicy.
(4) Sam Jan został skazany jako przestępca i zesłany na wyspę Patmos. Nie miał żadnych ziemskich wygód, żadnej pewności, że przeżyje kolejny dzień. Kiedy kielich nieszczęścia się dopełnił, Bóg zlecił mu ukazanie światu absolutnej władzy i triumfu chrześcijaństwa.

Pisma Jana, w odniesieniu do naszego codziennego życia, stanowią ukoronowanie wszystkiego, co niebo zamierzało objawić w Słowie: jeśli będziemy trwali w społeczności z Jezusem, nasza radość będzie pełna. Nie potrzebujemy sprzyjających okoliczności, by tak się stało”. Najlepiej ujął to psalmista: „Dasz mi poznać drogę życia, obfitość radości w obecności Twojej, rozkosz po prawicy twojej na wieki” (Ps 16,11).