Czy zaufanie jest twoim pierwszym odruchem?

Jak reagujesz, kiedy coś całkowicie pochłania twoje myśli (choroba bliskiej osoby, niesłuszne oskarżenia ze strony przyjaciela, jakaś katastrofa, która wywraca twój spokojny dotąd świat, itp.)? Czy mówisz sobie: „Muszę coś z tym zrobić!”?

Jeden z czytelników napisał: „Najbardziej frustrujące jest ufanie, że Bóg będzie działał, i nieobmyślanie przy tym planu B. Ufanie, kiedy ma się wiele głęboko ukrytych lęków w sercu”.

To prawda, zaufanie Bogu i całkowite zawierzenie Mu nie jest naturalne ani łatwe. Jednak najlepsza rzecz, jaką możesz uczynić w każdej sytuacji, to poddać się Mu całkowicie. Jest napisane, że: „W ciszy i zaufaniu będzie wasza siła” (Iz 30,15).

Najlepszy sposób, by otrzymać Boży, ponadnaturalny pokój, to znaleźć się w Bożej obecności i postanowić Mu zaufać. Kiedy to zrobisz, Stwórca będzie mógł zająć się tą sytuacją i zatroszczyć o twoich bliskich, o których się martwisz. A kto uczyni to lepiej niż On?

To prawda, spędzanie czasu z Bogiem, by czytać Jego Słowo i słuchać Jego głosu, może sprawiać wrażenie, że „nic nie robisz”, ale właśnie o to chodzi: w ten sposób pozwalasz Bogu „coś” zrobić. A to „coś” zawsze będzie o wiele bardziej skuteczne niż „wszystko”, co ty czy ja moglibyśmy wymyślić!

Jeśli właśnie teraz przechodzisz przez trudny czas, chciałabym się o ciebie pomodlić. „Panie, wiesz lepiej niż ja, czego potrzebuje. Ty znasz doskonale serce każdego, życie i emocje. Powierzam Ci je, Ojcze, i proszę Cię o Twoje błogosławieństwo, gdziekolwiek  jest. To wszystko, co trudne, oddajemy w Twoje ręce, Panie. Ufamy, że Ty będziesz działał, leczył, zaopatrywał, podnosił. W imieniu Jezusa, amen”.