Mądrość w wychowywaniu nastolatków


„Wszystko ma swój czas i każda sprawa pod niebem ma swoją porę”.
Księga Koheleta 3,1
Dlaczego
szczęśliwe, współpracujące dwunastolatki nagle zamieniają się
w ponurych, przygnębionych trzynastolatków? Istnieją dwa potężne
czynniki, które wpływają na zachowanie nastolatków i sprawiają,
że rodzice czasami tracą nadzieję.
Pierwszy związany jest z
presją społeczną typową dla tego wieku.
Drugi natomiast wynika z
gwałtownych zmian hormonalnych, które nie tylko przekształcają
ciało, ale także rewolucjonizują sposób myślenia młodzieży. U
niektórych nastolatków gospodarka hormonalna jest niestabilna przez
kilka lat, co prowadzi do rozkojarzenia, pobudzenia, wybuchów
emocji, a nawet depresji. To wewnętrzne zamieszanie może skłonić
ich do podejmowania działań, które dla dorosłych wydają się
kompletnie nielogiczne. Ta burza hormonalna potrafi zachwiać ich
samooceną i wywołać poczucie niepokoju.
Rodzice często załamują ręce, gdy widzą, jak wartości, które starali się przekazać – takie jak samodyscyplina, dbanie o higienę, szacunek dla autorytetów czy dobre maniery – wydają się znikać, ustępując miejsca ryzykownym zachowaniom i ogólnej „głupawce”. Jeśli to właśnie przeżywa twoje dziecko, mam dobrą wiadomość: lepsze dni nadejdą! Twój nieprzewidywalny nastolatek może stać się silną i rozsądną osobą, o ile nie zrobi czegoś destrukcyjnego, zanim hormony się ustabilizują. Co możesz zrobić jako rodzic?
- Po pierwsze, nie wyciągaj długoterminowych wniosków na podstawie krótkoterminowego etapu.
- Po drugie, upewnij go o swojej miłości, bądź cierpliwy i módl się o spokojny umysł: „A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych” (Flp 4,7).
