Pomoc dla opiekunów

Pewnego dnia – być może – zaczniesz się opiekować chorym lub starszym bliskim. A aby właściwie to robić, musisz nauczyć się dbać o siebie. Beth Witrogen McLeod po śmierci rodziców, która nastąpiła w odstępie pięciu tygodni w domu opieki oddalonym o 2000 mil od jej domu, uległa depresji klinicznej. „Ignorując swoje zdrowie fizyczne i psychiczne, doprowadziłam się do załamania, z którego wychodzenie zajęło dwa lata. Pomimo niewątpliwych korzyści, opieka może być przytłaczająca”. Dawid powiedział: „Gdy omdlewa we mnie mój duch, Ty znasz moją ścieżkę”. Więc jeśli jesteś opiekunem, postępuj zgodnie z pewnymi zasadami.

(1) Ustal granice. Naucz się odmawiać, tam gdzie nawykowo mówisz „tak”. Nie ma nic egoistycznego w dbaniu o siebie, aby móc zapewnić najlepszą możliwą opiekę komuś innemu.

(2) Uważaj na szkodliwe sposoby radzenia sobie ze stresem, takie jak nadużywanie leków, przejadanie się, picie alkoholu. Jesteś człowiekiem i to może ci się przydarzyć!

(3) Nie izoluj się. Zaproś przyjaciół, którzy zgłosili się na ochotnika do pomocy. Ktoś inny może gotować i opiekować się tą ukochaną osobą, podczas gdy ty z innym przyjacielem pójdziecie na spacer.

(4) Poproś o pomoc. Jeśli członkowie rodziny nie dają z siebie wszystkiego, zwołaj naradę i rozdziel obowiązki. Nie odmawiaj innym błogosławieństwa płynącego z „pocieszania lękliwych i wspierania słabych” (zob. 1Tes 5,14).

(5) Chroń swój własny czas. Łatwo jest zaplanować każdą minutę, nie zostawiając nic dla siebie. Nie rób tego. Znajdź coś, co cię nakarmi: czytaj, módl się, ćwicz, ciesz się samotnością.

I jeszcze jedno, zaplanuj to – inaczej to się nie wydarzy!