Przywilej czy przykry obowiązek?

Historia pokazuje, że w przedwojennej Polsce pójście do szkoły dla wielu wiejskich dzieci często pozostawało tylko w sferze marzeń. Jak ciężki spotykał je los, a zwłaszcza dziewczynki, możemy przeczytać w reportażu pt „Chłopki”.

Zostanie uczniem było przywilejem i wyróżnieniem. A kiedy już dzieciom to umożliwiano, często zdobywały wiedzę w głodzie i chłodzie. Codziennie pokonując wiele kilometrów na bosaka, a w zimie w za dużych lub za małych drewnianych chodakach i lichym płaszczyku. Jak wielka była w nich determinacja i motywacja, by nauczyć się czytać i pisać i by zdobyć dostęp do książek, które otwierały przed nimi całkiem nowy świat!

Czy nie odnosisz wrażenia, że im mamy się wygodniej, tym mniej nam zależy? Kiedy czytam te niewiarygodne historie, budzi się we mnie jeszcze większa wdzięczność za to, co posiadam. Za otwarte możliwości, za chyba najdłużej trwający w naszym kraju pokój i dobrobyt. Jesteśmy coraz lepiej wykształceni, ale czy nie zaniedbujemy naszego duchowego rozwoju? Tak łatwo o to, kiedy jest nam wygodnie, prawda? A bycie uczniem to zobowiązanie. Wymaga oddania, poświęcenia i zaangażowania. Jesteś już Jego uczniem? A jeśli nie, czy chcesz nim się stać?

Niech Bóg cię, dzisiaj błogosławi!

„Tak, Panie, chcę, byś był moim Mistrzem i Nauczycielem. Pragnę się uczyć od Ciebie każdego dnia. Pomóż mi w tym, dodawaj wytrwałości, determinacji. Otwieraj moje serce i uszy na to, co chcesz do mnie mówić przez swoje Słowo. W imieniu Jezusa, amen”.