Szanuj innych, a Bóg uhonoruje ciebie

Jednym z prawdziwych testów charakteru i dojrzałości jest twoja reakcja na sukces innych. Szczególnie wtedy, gdy odnoszą go oni w dziedzinach, w których tobie się nie powiodło lub w których czujesz frustrację z powodu braku większych osiągnięć.
F. B. Meyer, znany angielski autor i kaznodzieja, podzielił się kiedyś swoim doświadczeniem:

„Łatwo było mi modlić się o powodzenie dla G. Campbella Morgana, gdy przebywał w Ameryce. Kiedy jednak wrócił do Anglii i objął kościół blisko mojego, sytuacja wyglądała inaczej. Stary Adam we mnie był skłonny do zazdrości, przygniotłem go jednak piętą i postanowiłem postępować właściwie, niezależnie od tego, co czułem. Mój kościół zorganizował dla niego uroczyste powitanie, a ja szczerze zapowiedziałem, że jeśli nie będę musiał głosić w niedzielę wieczorem, z przyjemnością pójdę, by go posłuchać. To sprawiło, że nie mieliśmy napięć. A potem zobaczcie, jak cudownie Pan pomógł mi w tej sytuacji! Po jednej stronie miałem Charlesa Spurgeona, który wspaniale głosił, a po drugiej G. Campbella Morgana. Obaj przyciągali tak wielkie tłumy, że nasz kościół przejmował nadmiar wiernych i mieliśmy pełną salę”.

Bez względu na to, jak dobrze coś robisz, zawsze znajdzie się ktoś, kto zrobi to lepiej. Masz więc kilka opcji. Możesz porównywać się, rywalizować, krytykować albo chwalić i współpracować. To ostatnie właśnie miał na myśli apostoł Paweł, gdy napisał: „Miłością braterską jedni drugich miłujcie, wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku” (Rz 12,10).