Pan Ojciec, Ojciec, Tata, Tatuś, Tatinek, Tatuńcio...

Na przestrzeni kilku ostatnich wieków relacja ojciec – dziecko uległa całkowitej zmianie. Z pozycji niedostępnego władcy, despotycznego zarządcy domu, siejącego postrach autorytetu ostatecznego rodziny – do troskliwego Taty, noszącego na rękach, zmieniającego pieluszki, myjącego podłogę, grającego w piłkę, za rękę wprowadzającego w świat.

I to jest piękne!

Równolegle, na całe nasze ludzkie nieszczęście, dokonała się zagłada męskiego autorytetu, siły, determinacji, stanowczości, konsekwencji, wierności – sobie, rodzinie, ideałom...

Czy tak musi być?  Oczywiście nie… Zdaję sobie sprawę, że tak na prawdę bardzo niewielu ludzi na świecie miało przywilej być wychowywanym przez prawdziwego, dobrego Ojca. Tatę. Tatusia.

Wiele lat temu czytałam artykuł o tym, jak w pewnym więzieniu pracownicy postanowili umożliwić osadzonym wysłanie życzeń na Dzień Matki. Więźniowie przygotowali kartki, napisali życzenia – i listy zostały wysłane. Akcja spotkała się z tak ogromnym zainteresowaniem wśród osadzonych, że postanowiono powtórzyć akcję na Dzień Ojca – tutaj niestety tylko kilka osób zdecydowało się dołączyć.

Więzienny psycholog zaczął analizować tą ogromną dysproporcję – i pytał więźniów o przyczynę. Odpowiedzi były bardzo smutne... „Nigdy nie poznałem mojego Ojca”. „Nie wiem, kto jest moim Ojcem”. „Ojciec nigdy się mną nie interesował”. „Ojciec zawsze myślał tylko o pracy, nie zwracał na nas uwagi”. „Ojciec był zawsze pijany, nie wiem czy w ogóle wiedział, jak mam na imię”. „Ojciec tylko pił i bił”.

Ciekawe jest to, że jednak myśli o Matce były ciepłe i serdeczne. No i cóż, Mama może naprawdę wiele. Ale nigdy nie będzie dobrym, kochającym Ojcem, z całą męską stanowczością i konsekwencją.

Rola ojca w wychowaniu dzieci jest niezwykle ważna, ponieważ wpływa na ich rozwój emocjonalny i społeczny. Obecność Ojca daje dzieciom poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji, co jest fundamentem ich zdrowego rozwoju. Ojciec, poprzez swój przykład, uczy wartości takich jak odpowiedzialność, pracowitość i szacunek do innych. Angażowanie się Ojca w codzienne życie dziecka buduje silne więzi rodzinne i wspiera rozwój poczucia własnej wartości u dziecka. Badania pokazują, że dzieci, które mają aktywnie zaangażowanych Ojców, lepiej radzą sobie w szkole i mają większe szanse na sukces w dorosłym życiu.

Jest jeszcze jeden, niezwykle ważny aspekt Ojcostwa – to, w jaki sposób postrzegamy naszego Tatę, bardzo mocno wpływa na to, jak rozumiemy rolę Boga – Ojca. Jaki On jest? Czuły, pełen miłości, wyrozumiały, cierpliwy, kochający, troskliwy? Czy złośliwy, wytykające każde potknięcie, niezainteresowany, przemocowy, nieprzejednany?

Ja w moim Tacie najbardziej doceniam to, że potrafi być jednocześnie łagodny i stanowczy. To jedno z najpiękniejszych połączeń cech człowieka, jakie kiedykolwiek spotkałam. Dla mnie osobiście – kwintesencja męskości, ojcostwa. Nigdy nie słyszałam, żeby mój Tata krzyczał, szantażował, zmuszał – a jednak wiedzieliśmy, że jak Tata powie, tak ma być. Oczywiście – mogliśmy rozmawiać, negocjować, argumentować – ale ostateczna decyzja, pełna autorytetu, należała do Taty.

Jakie są Twoje wspomnienia Ojca? I wreszcie: jakim Ty jesteś Ojcem?

Moc serdeczności dla Ciebie dzisiaj, drogi, nieznajomy Tato. Niech Twoja relacja z dziećmi będzie dla nich pięknym wspomnieniem z dzieciństwa – i niech da im siłę i moc do stawiania czoła życiu. Niech Moc Najwyższego będzie z Tobą!