Takie przebaczenie!

Bardzo często zdarza się nam, ludziom, warunkować innym przebaczenie. Czasem jest to oczywiście zasadne – jeśli osobie uzależnionej będziesz cały czas wybaczać, będziesz milczeć, ukrywać jej problem – to nie tylko zrobisz sobie krzywdę, ale również jej. Takie zachowanie tylko pogłębi problem i ułatwi trwanie w nałogu.

W innych przypadkach, jeśli czekamy na przeprosiny (które mogą nigdy nie nastąpić), kwiaty, czekoladki (bo powinien się domyślić), będziemy czekać, aż ktoś, kto wobec nas zawinił, będzie się kajał… Całą swoją życiową energię zużyjemy na trwanie w złości, braku przebaczenia, żalu – zamiast w tym samym czasie budować coś pięknego!

Kiedy zaczynałam pisać ten cały cykl artykułów o przebaczeniu, akurat do mojego domu przyjechał stroiciel z Czech. Dość dobrze mówił po polsku, ale jednak nie wszystko rozumiał. Zapytał mnie, czym się zajmuję i próbowałam mu wytłumaczyć, ale żeby zrozumiał lepiej – powiedziałam, że teraz piszę o przebaczeniu. Pomilczał przez chwilę, po czym powiedział: „myślałem, że nigdy nie będę w stanie wybaczyć mojej Mamie. Ale przebaczyłem – i poczułem się dobrze w środku. Poczułem się wolny i szczęśliwy. Nie zapomniałem, ale przebaczyłem – i teraz to mniej boli”.

To zaledwie kilka zdań – a jednak trafia w samo sedno. Wydaje mi się, że dla człowieka niemożliwością jest zupełne zapomnienie doznanych krzywd – jednak wybaczone krzywdy bolą mniej. Z czasem łapiemy się na tym, że udaje nam się o nich nie myśleć tak często, a później zostają przykrym wspomnieniem, które owszem – coś w nas zmieniło, ale jest pozbawione mocy druzgocącej nasze życie. I to jest absolutnie nie do przecenienia!

To, co dla ludzi nie jest możliwe – jest możliwe dla Boga. W Piśmie Świętym czytamy:

Umiesz sobie wyobrazić TAKIE wybaczenie? Myślę o tym zawsze, kiedy patrzę na zachodzące słońce nad bezkresnym morzem. Całkowite wybaczenie jest aktem niesamowitej siły i mądrości, który uwalnia zarówno osobę wybaczającą, jak i tę, której wybaczono, od ciężaru przeszłości. Ten cudowny proces przywraca pokój w sercu, otwierając drogę do nowego początku.

W Modlitwie Pańskiej – „Ojcze nasz” – Jezus uczył swoich uczniów modlić się słowami:

Dla mnie osobiście fascynujące jest to, że ta zasada wzajemności jest jednym z elementów fundamentu chrześcijaństwa – i pojawia się w Piśmie Świętym wiele razy:

Czy to jest łatwe? Pewnie nie. A już na pewno nie zawsze – ale z całą pewnością WARTO.